Ανασκουπίζοντας το 2014

Οι τελευταίες μέρες του έτους προσφέρονται για τον απολογισμό, την ανακεφαλαίωση των βημάτων, τη συνειδητοποίηση και την υπόσχεση για βελτίωση, την προετοιμασία του επόμενου βήματος, την ελπίδα της νέας, καλύτερης χρονιάς.

Σκαλίζοντας το ημερολόγιο της ανθρωπότητας, οι περισσότερες αναμνήσεις της συλλογικής μνήμης έχουν μάλλον θλιβερή χροιά. Έμπολα, Ουκρανία, 2 αεροσκάφη των Μαλαισιανών αερογραμμών έσβησαν από τα ραντάρ – για το ένα το μυστήριο δεν έχει λυθεί ακόμα, το δεύτερο απ’ ότι φαίνεται καταρρίφθηκε. Στην Παλαιστίνη, χωρίς καμία ντροπή, οι Ισραηλινοί βομβάρδισαν κτίρια που φιλοξενούνταν άμαχοι. Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι μπάτσοι απέδειξαν ότι η σκληρότητά τους είναι ίδια worldwide δολοφονώντας στο Ferguson τον δεκαοχτάχρονο Michael Brown: η πόλη κάηκε από οργισμένους διαδηλωτές, που όλως παραδόξως δεν χαρακτηρίστηκαν αναρχικοί από τα εκεί ΜΜΕ, γιατί προφανώς οι φυλετικές διαφορές βόλευαν καλύτερα την υπόθεση. Τέλος, εκατομμύρια δαπανήθηκαν στη Βραζιλία για το παγκόσμιο κύπελλο, για να δούμε τη Γερμανία να κερδίζει και στη μπάλα εκτός απ’ την πολιτική, ενώ λίγα μέτρα μακριά απ’ τα λουξ γήπεδα βραζιλιάνοι πολίτες στοιβάζονται σε φαβέλες.

Η ελληνική πραγματικότητα δεν ήταν ιδιαίτερα πιο ευχάριστη. Στα απλά, συνηθισμένα, καθημερινά των τελευταίων 4 ετών, η ανεργία συνεχίζει μόνο να μεγαλώνει, έχει φτάσει ήδη το ¼ του ενεργού πληθυσμού και δεν δείχνει καμία πρόθεση να κοντύνει. Επίσης, όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που αποφασίζουν να μεταναστεύσουν, αποστραγγίζοντας τις ελάχιστες ευκαιρίες για ανάκαμψη τα επόμενα χρόνια, καθώς το εγκεφαλικό απόθεμα τις χώρας πάει γι’ άλλες πολιτείες. Για την ασφάλειά μας πάντα, ετοιμάζονται φυλακές τύπου Γ, ενώ στη χώρα του Ξένιου Δία μετανάστες κάνουν απεργία πείνας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας και δεν βρέθηκε ένας υπεύθυνος να πεθάνει από ντροπή για τούτη την κατάντια. Ποιος έχασε την ντροπή όμως για να τη βρουν αυτοί, όταν ο απερχόμενος υπουργός Δημόσιας Τάξης, Νίκος Δένδιας, χαριεντιζόταν κρατώντας μια αίτηση ασύλου - σαν αυτή που δεν θέλουν να δώσουν στους πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονται για να γλιτώσουν από τον πόλεμο και βρίσκονται στην Ελλάδα κυνηγημένοι από τη ΧΑ ή να δουλεύουν σαν σκλάβοι στη Μανωλάδα με την απειλή της καραμπίνας για όποιον τολμήσει να διεκδικήσει χρήματα ως αμοιβή. 

Το εθνικό καράβι γέρνει όλο και πιο δεξιά: κόντραρε χωρίς έλεος έναν αναρχικό απεργό πείνας (αλλά ευτυχώς δεν του βγήκε, τα αντανακλαστικά αλληλεγγύης δεν σάπισαν ακόμα), ενώ ξεσκόνισε την πλατεία συντάγματος από τους διαμαρτυρόμενους Σύρους πρόσφυγες γιατί του χαλούσαν τη Χριστουγεννιάτικη αισθητική. Η μόνη ίσως καλή είδηση της χρονιάς, η τεράστια αρχαιολογική ανακάλυψη της Αμφίπολης, ξεφτιλίστηκε με την ελεεινή εκμετάλλευση που υπέστη στα πλαίσια της πολιτικής προπαγάνδας.

Στα τέλη του Δεκέμβρη, εκεί που η αισιοδοξία για την καινούρια αρχή επισκέπτεται όλους τους συνηθισμένους ανθρώπους, συνέβησαν 2 γεγονότα.

Το ένα, είναι η ιστορία που όλοι γνωρίζετε. Η κυβέρνηση Σαμαρά έπεσε. Ένα συμβολικό τέλος και ένα χρονικό τέλος συμβαδίζουν, το «άγνωστο» ανοίγεται μπροστά, προκαλώντας οράματα γεμάτα προσδοκίες ή φόβο, ανάλογα με το background και τις επιλογές του καθενός. Όπως και να ‘χει, το καινούριο είναι μόλις 26 μέρες μακριά.

Το άλλο γεγονός όμως, είναι μια δική μου ιστορία. Και διαλέγω να κλείσω τη χρονιά με την αφήγησή της, γιατί ήταν μια μικρή προσωπική νίκη. Απέναντι σε έναν ανέντιμο εργοδότη, κατάφερα να κερδίσω τα εργασιακά μου δικαιώματα, τουτέστιν, τους μισθούς, τα ένσημά μου, καθώς και όλα τα δώρα και επιδόματα που δικαιούμαι από τον νόμο.

Ένα μικρό βήμα για την ανθρωπότητα, ένα τεράστιο βήμα για μένα.

Έμαθα πολλά αυτή τη χρονιά.

Να μην εμπιστεύομαι τους άλλους (στα όρια της ευγενούς αφέλειας) γιατί δεν σκέφτονται και δεν φέρονται όλοι όπως εγώ.

Όμως και να μη φοβάμαι. Να διεκδικώ το δίκαιο. Το δικό μου αλλά και να στηρίζω τη φωνή όσων παλεύουν για την δικαιοσύνη.

Να βάζω την υγεία μου πάνω από το άγχος.

Να ζητάω βοήθεια όταν τη χρειάζομαι. Πάντα υπάρχει κάποιος που ξέρει κάτι παραπάνω από μας. Δεν χρειάζεται να τα ξέρουμε όλα.

Να χαμογελάω και να μη χάσω την πίστη μου στους ανθρώπους. Για όσους σκάρτους γνωρίζουμε, άλλους τόσους καλούς συναντάμε.

2014 αναμνήσεις. Κακές ή καλές, είναι τα εφόδια της εμπειρίας μας τη χρονιά που πέρασε. Ας μπούνε κι αυτές στη βαλίτσα μας. Επόμενη στάση, 2015.

Καλή χρονιά σε όλους! 

Με πληροφορίες από the press project, infowar, wikipedia.org
Η φωτογραφία στην κορυφή είναι του Massimo Sestini για τον guardian, του Δένδια από το infowar, και του Σαμαρά από το tpp (SOOC ./ Nick Paleologos, Menelaos Myrillas, Nikos Libertas)