Χρεοκοπία: παράνομη ή γενικά σκόπιμη πτώχευση (Λεξικό Τριανταφυλλίδη)
Έκτακτο παράρτημα: η Αργεντινή (ξανά) πτώχευσε.
Καμία έκπληξη για την ελεεινή και τρισάθλια αθάνατη ελληνική συμπεριφορά: να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Ωμός και ξεκάθαρος πλέον ο κανιβαλισμός. Σχεδόν τους έβλεπες να τρίβουν τα χέρια τους από ευχαρίστηση. Βουλευτές της ΝΔ και δημοσιοκάφροι σχεδόν πανηγύριζαν για τα χτεσινά γεγονότα και έσπευσαν να ανασύρουν τις δηλώσεις του Τσίπρα: «η Αργεντινή αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση».
Σίγουρα τα φίλτρα είναι πιο απαραίτητα από ποτέ, ακριβώς γιατί ο οποιοσδήποτε πανεύκολα μπορεί να ανασύρει από τη λήθη τις όποιες δηλώσεις.
Επιλεκτικός ωστόσο ο οίστρος σε σχέση με τις παρελθοντικές δηλώσεις. Γιατί κανείς δεν έσπευσε να υπενθυμίσει με τον ίδιο ζήλο στον κοσμάκη τις στιβαρές δηλώσεις Σαμαρά –όντας ακόμη αντιπολίτευση – , ότι δε θα υπογράψει νέο μνημόνιο; ‘Η τον ανεκδιήγητο Βενιζέλο να απαντάει ότι δεν είμαστε σε λίστα κινδύνου για χρεοκοπία, αλλά σε status selective default (όχι Γιάννης, Γιαννάκης…);
Μπουχτίσαμε απειλές ότι θα γίνουμε Αργεντινή: τα ΑΤΜ θα έχουν όριο 250€ το μήνα, τα ράφια των σούπερ μάρκετ θα αδειάσουν και θα έχει ουρές στα φαρμακεία λόγω τρομακτικών ελλείψεων. Έχετε δίκιο. Γιατί εδώ, με βασικούς μισθούς των 500€, μπορούμε να τραβάμε πολλά περισσότερα από το λογαριασμό μας, ευτυχώς που δεν υπάρχει το όριο. Κι ευτυχώς τα ράφια είναι παντού γεμάτα, μόνο η τσέπη μας είναι άδεια. Κλαπ κλαπ, σας ευχαριστούμε σωτήρες μας.
Η Αργεντινή χρωστάει 1.5 δις και ισχυρίζεται ότι δεν μπορεί να το αποπληρώσει. Εμείς χρωστάμε ένα αστρονομικό ποσό, που ξεπέρασε το 120% του ΑΕΠ μας και διαβεβαιώνουμε ότι θα το αποπληρώσουμε. Οι σουρεαλιστές σηκώνουν τα χέρια ψηλά.
Στο χωριό μου λένε «δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δε θέλω». Μήπως η Αργεντινή απλώς δε θέλει να υποκύψει στα παιχνίδια των διεθνών οίκων αξιολόγησης; Μήπως πρόκειται για παιχνίδι δύναμης και εξουσίας και των δυο πλευρών; Γιατί μην ακούτε τι λένε για το χαμένο, είναι ο νικητής που τα κερδίζει όλα…
Για μένα το λάθος της Αργεντινής δεν είναι ότι για δεύτερη φορά δήλωσε ότι δεν πρόκειται να πληρώσει το χρέος της. Για μένα το λάθος έγκειται στο ότι όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν, εξακολούθησε να στηρίζεται στον καπιταλισμό και να προσδοκά τον εξανθρωπισμό του.
Δεν έχω πάει στην Αργεντινή και οι γνώσεις μου περιορίζονται στα ντοκιμαντέρ που έχω δει και στα άρθρα που έχω διαβάσει στον εγχώριο και αλλοδαπό τύπο. Ξέρω όμως 5 πράγματα για τη χώρα που ζω. Και ξέρω ότι για να παραμείνουμε στο ευρώ και να εξυπηρετήσουμε τα τεράστια ποσά του ελληνικού χρέους θυσιάσαμε πάρα πολλά. Μα πάρα πολλά. Η λέξη από Χ «λογοκρίθηκε» όσο λίγες την τελευταία τετραετία.
Όμως, πώς είναι δυνατόν να φοβόμαστε τη χρεοκοπία και όχι άλλα; Γιατί απλοί πολίτες, αστοί, μικρομεσαίοι, αγρότες, φοβούνται έναν οικονομικό όρο; Γιατί δε φοβούνται την ιδιωτικοποίηση; Συνειδητοποιούν ότι κοινωνικά αγαθά, όπως το νερό και το ρεύμα, γίνονται αντικείμενο πωλήσεων; Θα δεχτούμε έτσι απλά ότι ο διπλανός μας δε θα έχει φως και νερό γιατί δεν μπορεί πια να το πληρώσει; Το κράτος της Ελλάδας, που δεν είναι τριτοκοσμική χώρα, δέχεται ότι θα έχει πολίτες που θα ζούνε στο σκοτάδι και άπλυτοι, γιατί είναι από κατώτερη “κάστα”;
Κύριοι, σας έχω νέα: έχουμε ήδη χρεοκοπήσει, πολιτικά, κοινωνικά και ανθρωπιστικά. Εδώ και καιρό. Κι αυτό είναι χειρότερο από την οικονομική χρεοκοπία μιας Αργεντινής.
Έχουν χαθεί ακόμα και τα στοιχειώδη δικαιώματα σε αυτή τη χώρα. Διάλυση της παιδεία και της υγείας, τις οποίες οι πολίτες του κράτους έστησαν τόσα χρόνια με τους φόρους τους. Ο κοινωνικός ιστός έχει διαρρηχθεί εδώ και καιρό. Ή μάλλον, η κοινωνική συνοχή και η αλληλεγγύη ήταν ανέκαθεν ανύπαρκτες. Αν υπήρχαν, ίσως να μην είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε…
Αν ο καπιταλισμός πνέει τα λοίσθια, φοβάμαι πως ο επιθανάτιος ρόγχος του μπορεί να πάρει δεκαετίες για να ακουστεί. Γιατί προς το παρόν έχει γαντζωθεί στον χρυσό του θρόνο και τα πόδια του κολυμπάνε στο αίμα.
Δεν ξέρω ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο τελικά. Θα το δείξει η ιστορία, κι όπως γνωρίζουμε, αργεί υπερβολικά να βγάλει οριστικό πόρισμα. Καλή τύχη στην Αργεντινή. Και σε μας, καλά ξεμπερδέματα.
ΥΓ. Η «κρίση» είναι η βολική δικαιολογία για πολλά; Έχουν και στην Αργεντινή Χρυσή Αυγή;
το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο RouaMat.com, 01/08/2014, λίγες μέρες μετά τη δεύτερη "χρεοκοπία" της Αργεντινής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου