Η εποχή του πλασιέ

10 η ώρα το πρωί (ή 3 το μεσημέρι, ή 8 το βράδυ). Χτυπάει το κινητό, βλέπεις σταθερό νούμερο. Σκέφτεσαι τα 458 βιογραφικά που έχει στείλει και ελπίζεις ότι θα είναι κάποιος ενδιαφερόμενος. Καθαρίζεις λαιμό, παίρνεις επίσημο ύφος και απαντάς με κρυφή ελπίδα: «παρακαλώ;».

«Κααααλή σας μέρα! Ονομάζομαι Χ και σας καλώ από την Ψ εταιρία κινητής τηλεφωνίας, να σας κάνουμε μια προσφορά!» (με περισσό ενθουσιασμό).

Ξενερώνεις. Παραμένεις ωστόσο ευγενική (-ος): «Δεν ενδιαφέρομαι, ευχαριστώ».

Κι εκεί ξεκινάει η μάχη.

Ο/η promoter (γιατί δεν είναι πωλητές, promoters είναι), επιμένει, εσύ εξακολουθείς να είσαι ευγενικός όμως κάπου αρχίζεις να εκνευρίζεσαι.

Μαντέψτε: ο επιμένων ΔΕ νικά πάντα.

Αυτή η νέα μόδα με την προώθηση των προϊόντων στα μούτρα μας, κάπου έχει αρχίσει να μου χτυπάει στα νεύρα.

Είναι άκρως ενοχλητικό κάθε τρεις και λίγο (δεν ξέρω για σας, εμένα πάντως φροντίζουν να με ενοχλούν ανελλιπώς, τουλάχιστον 1 φορά την εβδομάδα, και από την εταιρία που έχω το νούμερό μου, αλλά και από τις ανταγωνίστριες).

Και για να λέμε και όλη την αλήθεια, δεν είναι μόνο οι εταιρίες κινητής που επιλέγουν αυτή τη μέθοδο προσπαθώντας να τσιμπήσουν πελάτες.

Τα διάφορα αρωματοπωλεία που έχουν ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια επιμένουν να μας ψεκάσουν κάθε φορά που περνάμε από μπροστά τους (ω ναι, μας ψεκάζουν), από την άθωνος δεν περνάω πια γιατί τα γκαρσόνια γίνονται τσιμπούρια, στη ναβαρίνου κοπέλα από κατάστημα ρούχων μας ζήτησε να περάσουμε να μας κάνει μια ενημέρωση (;), μέχρι και στη βαλαωρίτου (ω ναι!) νεαρός με ξανθιά φράντζα μας προσκάλεσε να καθίσουμε στο μαγαζί γιατί είχαν 20% έκπτωση στα όμορφα κορίτσια (ε-λ-ε-ο-ς).

Κυρίες και κύριοι, ο πλασιέ ζει και βασιλεύει.

Τα ανεκδιήγητα αφεντικά, αντί να αναζητήσουν αλλού τις αιτίες της πτώσης του τζίρου τους και τους λόγους για τους οποίους δεν πατάει ψυχή στο μαγαζί τους, απλώς επιμένουν να εθελοτυφλούν και να μας βομβαρδίζουν με «υπερπροσφορές».

Για να επιμένουν στη μέθοδο, φαντάζομαι πως κάποιοι θα τσιμπάνε. Ποιοι άραγε;

Προσωπικά, σαν καταναλωτής, όταν χρειάζομαι κάτι, θα μπω στα ανάλογα καταστήματα, θα κάνω την έρευνα αγοράς μου και θα αποφασίσω. Ή, σαν καταναλωτής, θα με πείσει κάποια εκπληκτική διαφημιστική καμπάνια ότι χρειάζομαι κάτι, θα μου δημιουργήσει δηλαδή την ανάγκη, και πάλι θα μπω στα ανάλογα καταστήματα, θα αποφασίσω και θα αγοράσω.

Η ελληνική αγορά όμως, φαίνεται να προτιμάει τη φάση-τσιμπούρι. Μα ποιος πείστηκε ποτέ από τον φωνακλά κολλιτσίδα;

 επάνω σε πρώτο πλάνο, ο εθνικός μας πλασιέ