Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του κιτς

Ελλάς. Χώρα του ονείρου και της γραφικότητας του ιωνικού κίονα και του αιγιακού γαλάζιου.

Το κιτς “είναι γραμμένο στο DNA του Έλληνα”.

Ζιβάνγκο, Ρίτα Σακελλαρίου, γαρύφαλλα και φυσικά ζεϊμπέκικα.

Μπουζούκια, μπουμπούκοι, μάγκες και τραμπούκοι.

Πέρασαν τα χρόνια και ο καιρός και συνέβησαν πράματα τα οποία πριν λίγα χρόνια θα μας φαίνονταν επιστημονική φαντασία. Συνεργασίες ανάμεσα σε άσπονδους εχθρούς, θεαματική άνοδος της “αριστεράς” και τρομαχτικό ξεσκέπασμα των (μέχρι σήμερα κρυφό-) ναζιστών.

Ο δημόσιος λόγος κατρακύλησε σκάλες ολόκληρες κι από τυπικός και ξύλινος κατάντησε λαϊκιστικός και πανηγυρικά κιτς.

Το ίδιο πνεύμα κυριάρχησε και στα σποτ της πιο φαιδρής προεκλογικής περιόδου κατά τη Μεταπολίτευση.

Έτος 2015 και η γραφικότητα των σποτ ξεπερνάει αυτή του κίονα στις live-your-myth-in-Greece αφίσες.

Είδαμε μπαλαδόρους και μηχανοδηγούς, μετεωρίτες και πρωτάρηδες κυβερνήτες, μαντινάδες και χαρτοπαίχτες.

Ονομάστηκε "τρολάρισμα" και όχι έλλειψη σοβαρότητας.

Ποιας σοβαρότητας όμως, σε μια χώρα που το μόνο κοινό τραγούδι στα χείλη των πολιτών της είναι οι εκάστοτε διαφημίσεις του jumbo…

Η θρυλική “Μεταπολίτευση” όρισε μια ολόκληρη γενιά. Μια γενιά που μεγάλωσε και της έτρεχαν τα σάλια για κουτάλες, λεφτά, σπίτια, αμάξια, θέσεις, κοιλιές εξουσίες. Μια γενιά παρτάκηδων ωχ-αδερφιστών, ηλίθιοι και τρελοί, κυβέρνησαν από μικρές και μεγάλες θέσεις, τρελαίνοντας τους ελάχιστους εναπομείναντες λογικούς σ' αυτή την έρμη χώρα.

Αυτή την Κυριακή η Μεταπολίτευση τελειώνει (;). Ένας κύκλος κλείνει και το σάπιο απόστημα φεύγει.

Στα τσακίδια να πάει.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου