Αλληλεγγύη: κάντο όπως οι Γάλλοι

Ναι, η Γαλλία είναι μια τυπική δυτικο-ευρωπαϊκή χώρα. Στηρίζει τον καπιταλισμό και έχει τάξεις. Κι έχει και ρατσιστές και ακροδεξιούς, μια λούπα την οποία δύσκολα αποφεύγουν τα σύγχρονα κράτη που διαιρούν και βασιλεύουν.

Είναι όμως αξιοθαύμαστο το πόσο γρήγορα θυμούνται οι Γάλλοι τους τρεις λόγους που τους έχουν κάνει παγκοσμίως γνωστούς, και δεν είναι τα κρασιά, τα κρουασάν και τα εκλαίρ. Είναι οι τρεις λέξεις σύμβολα της γαλλικής επανάστασης: ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα. Όποτε συμβαίνει κάτι που συγκλονίζει τη χώρα, σχεδόν αντανακλαστικά οι 3 αυτές λέξεις χτυπάνε καμπανάκι στο κεφάλι τους και βγάζουν στο δρόμο χιλιάδες κόσμου.

Αυτή τη φορά ήταν το Charlie. Πριν την οργανωμένη και αντιφατική πορεία της Κυριακής (με την πρώτη σειρά γεμάτη από «δημοκρατικούς» λογοκριτές να παίζει πινγκ πονγκ με τη λογική, με τον Σαμαρά στη δεύτερη και τον Σαρκοζί στην τρίτη να προσπαθεί να τρουπώσει), πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης, τη μέρα του μακελειού, η οποία οργανώθηκε σχεδόν αστραπιαία, και ήταν εξίσου μεγαλειώδης από πλευράς κόσμου κι ακόμα πιο συγκινητική.

Μια μεγάλη κουβέντα ξεκίνησε από την προηγούμενη Τετάρτη, σε σχέση με το Ισλάμ, με την τρομοκρατία, με την αστυνομοκρατία, με τις ευθύνες των μεγάλων χωρών στον εξοπλισμό μελλοντικών τρομοκρατών και στις παρεμβάσεις σε χώρες της Μέσης Ανατολής. Στην αρθρογραφία υπάρχουν και μεστές, εμπεριστατωμένες αναλύσεις, όσο και τραβηγμένες αφοριστικές απόψεις, μέχρι και ηλίθιες, εξυπνακίστικες κραυγές – ας θυμηθούμε τα διαμάντια του Αδώνιδος, του Μουρούτη αλλά και του ίδιου του Σαμαρά, για το οποίο εισέπραξε το παράσημο του «μαλάκα», όχι από τον Αρβανίτη αλλά από τον γαλλικό τύπο.

Οι επιζήσαντες του Charlie φιλοξενούνται στα γραφεία της Libération μετά το χτύπημα και τη Δευτέρα 12/1 παρουσίασαν το συγκλονιστικό εξώφυλλο: όλα συγχωρούνται, λέει δακρυσμένος ο Μωάμεθ, κρατώντας τη δική του καρτέλα «je suis Charlie».

Από εκεί και πέρα, μια εκπληκτική αλυσίδα αλληλεγγύης ξεκίνησε στα γαλλικά μέσα, με πρώτη και καλύτερη τη Libération να αναπαράγει στο εξώφυλλο της Τετάρτης (μέρας έκδοσης του Charlie) το εξώφυλλό του σε μικρογραφίες και δεκάδες άλλα έντυπα να προχωρούν σε είτε έκτακτες εκδόσεις-αφιερώματα είτε στο τακτικό τους φύλλο να κοτσάρουν στο εξώφυλλο σκίτσα και εικόνες αποδίδοντας φόρο τιμής στο Charlie.

Και θα μου πείτε ότι το περιμένατε από τη Libération ή την Canard enchainé – ακροαριστερή η μία, κάργα σατιρική η άλλη. Το έκανε όμως και η συνήθως συγκρατημένη monde, το έκανε το elle (μόδα), το έκανε και το télérama. Το δε sine mensuel (μηνιαίο συνεργατικό περιοδικό, χωρίς διαφημίσεις), κυκλοφόρησε εκτάκτως, με εξώφυλλο «αγοράζω Charlie»!

Είναι ωραία η αλληλεγγύη. Κι ίσως οι ουτοπίες να μην είναι άπιαστες τελικά.

Δείτε εδώ το άρθρο της Monde που συγκεντρώνει τα εξώφυλλα αφιερωμένα στο Charlie, μια βδομάδα μετά. 

Για την ιστορία, το Charlie κυκλοφόρησε σήμερα σε 3 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλη τη Γαλλία, αριθμός που ξεπερνά κατά πολύ τα συνηθισμένα του νούμερα. Από το πρωί στα kiosk (τα αντίστοιχα περίπτερα) του Παρισιού υπάρχουν ουρές πολιτών για να το αγοράσουν.