Της άνοιξης

Θεσσαλονίκη, πρωί Κυριακής.

Μια ανάσα πριν τον Μάιο.

Η πόλη είναι ήσυχη. Δεν έχει ξυπνήσει ακόμη. Δεν βάζει ξυπνητήρι τις Κυριακές.

Περπατάς στο δρόμο. Τα βήματά σου σε φέρνουν στο λιμάνι.

Κάθεσαι και χαζεύεις τους γλάρους. Ο ουρανός δεν έχει σύννεφα. Ο ορίζοντας είναι καθαρός.

Βλέπεις μακριά.

Ζεσταίνεσαι.

Στρέφεις το βλέμμα σου στον ήλιο, μισοκλείνεις τα μάτια.

Χαμογελάς. Νομίζεις πως όλα θα πάνε καλά.

Νομίζεις.

Αλλά πού ξέρεις; Ίσως και να πάνε.

Κράτα αυτή την εικόνα μαζί σου.