Φώτα κάμερες, πάμε!
Πάντα ήθελα να δω πώς γυρίζεται μια κινηματογραφική ταινία.
Ξεπερνώντας τα στάδια της προ-προετοιμασίας (σενάριο, αναζήτηση ηθοποιών και χώρων - για τα οποία και εξακολουθώ να μην έχω ιδέα), είχα την ευκαιρία για 5 μέρες να βρεθώ στα γυρίσματα της ταινίας «Ουζερί Τσιτσάνης» και να ικανοποιήσω την περιέργειά μου, να συμμετέχω και να μάθω κάποια πράγματα για την κινηματογραφική δημιουργία.
Καταστρέφοντας το χαριτωμένο κλισέ, ο Μανούσος Μανουσάκης δεν φώναξε ποτέ «φώτα, κάμερα, πάμε!». Μετά τις οδηγίες στους πρωταγωνιστές και στους «ηθοποιούς πλήθους», φώναζε «ήχος!», ακολουθούσε η κλακέτα (37 λήψη 1η) και… «πάμε!». Το «στοπ» ήταν το σήμα της λήξης του γυρίσματος της σκηνής, ενώ όταν φώναζε «το ‘χουμε», οι ενθουσιασμένοι κομπάρσοι ξεσπούσαμε σε χειροκροτήματα.
Οι ταινίες είναι ομαδική δουλειά. Τα περισσότερα εύσημα τα παίρνουν οι ηθοποιοί που φαίνονται μπροστά στις κάμερες και οι σκηνοθέτες και οι διευθυντές φωτογραφίας που κουβαλούν το βάρος του ονόματός τους. Το κινηματογραφικό έργο ωστόσο γυρίζεται και ολοκληρώνεται χάρη στη δουλειά και τη δεξιοτεχνία των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από τις κάμερες, στα πιο πρακτικά πόστα. Κάμερα, φώτα, ήχος, φροντιστές, βοηθοί, ενδυματολόγοι, μακιγιάζ, μαλλιά, συντονιστές, παραγωγή.
Η Τέχνη θέλει θυσίες. Πολλές φορές τα γυρίσματα έχουν ώρα έναρξης πριν από το λάλημα του πετεινού, κρατάνε μισή ή ολόκληρη μέρα και μπορεί να γίνονται σε εξωτερικούς χώρους, κάτω από κακές καιρικές συνθήκες. Η δουλειά μπορεί να είναι επίπονη και χρονοβόρα, όμως δεν βρίσκεται κάποιος τυχαία σ’ αυτόν τον χώρο, αλλά γιατί αγαπά τον κινηματογράφο. Κι έχω την αίσθηση ότι έτσι γλυκαίνει η κούραση και η ταλαιπωρία.
Μια καλή ομάδα κι ένας καλός σκηνοθέτης μπορούν να βάλουν στο κατάλληλο κλίμα ακόμα κι ανθρώπους που δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με την υποκριτική. Και κάπως έτσι κι εμείς, από το τρίτο πληθυντικό, περάσαμε στο πρώτο: «γυρίζουμε». Κι αρχίσαμε να κοιτιόμαστε μεταξύ μας και να ελέγχουμε μήπως ξεχάστηκε κανείς να βγάλει το σύγχρονο ρολόι του, να κρύψει το κινητό, να καλύψει την ξανθιά τούφα στα μαλλιά.
Το «πλήρωμα» μιας ταινίας λειτουργεί σαν μια καλή ορχήστρα. Όλοι οι συντελεστές ξεχωριστά δουλεύουν καλοκουρδισμένα, χρειάζονται όμως έναν καλό ενορχηστρωτή για να τους συντονίσει. Στον ρόλο του μαέστρου, βρίσκεται ο σκηνοθέτης. Μια καλή συνεργασία προϊδεάζει κι ένα καλό αποτέλεσμα.
Τα φώτα χαμηλώνουν, τα κινητά είναι στο αθόρυβο, τα ποπ κορν μυρίζουν λαχταριστά. Καλή προβολή!
Το κείμενο αυτό φιλοξενήθηκε στην Παράλλαξη με τον τίτλο "Στη μαγική χρονομηχανή"
Η εικόνα είναι της Ελένης Βρακά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου