Συνοικία το όνειρο

Αθήνα, αρχές δεκαετίας του ’60. Μικρά κι ανήλιαγα στενά. Και σπίτια χαμηλά. Εργοστάσια κλειστά και ρημαγμένα. Παραγκούπολη. Μια λεωφόρο πιο δίπλα, ένας άλλος κόσμος.

4 άνθρωποι στα όρια τους. Ο Ρίκος, ο Νεκροφόρας, η Στεφανία και ο Ασημάκης. Ο Ρίκος ονειρεύεται τα λεφτά, η Στεφανία τα λούσα και τα ταξίδια, ο Νεκροφόρας θέλει να πιάσει την καλή για να πάψει η μουρμούρα της γυναίκας και της πεθεράς και ο Ασημάκης προσπαθεί να αγοράσει ένα οικόπεδο για τη γυναίκα του, για να βλέπει ήλιο.

Μα η φτώχεια κι η μιζέρια σπρώχνουν σε περίεργα μονοπάτια. Μέχρι που θα φτάσουν οι ήρωες για να ξεφύγουν από την παράγκα και να περάσουν στην άλλη πλευρά της πόλης;

Η «συνοικία το όνειρο» είναι η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Αλέκου Αλεξανδράκη και μια από τις πρώτες νεορεαλιστικές ελληνικές ταινίες. Στο σενάριο συμμετέχει ο Τάσος Λειβαδίτης. Φωτογραφία μιας άλλης εποχής, εκπληκτική μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, συγκλονιστικές ερμηνείες και υπέροχα αληθινοί χαρακτήρες: λαϊκοί, μικροί κι αδύναμοι, έτοιμοι να υποκύψουν στον πειρασμό λόγω της ανάγκης.

Που κάθε βράδυ χάνουν το κουράγιο τους και κάθε πρωί το ξαναβρίσκουν για να μπορέσουν να συνεχίσουν.

Που αυτοκτονούν όταν νιώθουν ότι δεν τους έχει μείνει αξιοπρέπεια.

Που φωνάζουν και μαλώνουν συνέχεια μεταξύ τους κι όμως τη δύσκολη ώρα αγκαλιάζονται όλοι μαζί και προσπαθούν ξανά. Και μόνο τότε θυμούνται να δείξουν την αγάπη τους ο ένας στον άλλο.

Αχ. Ψεύτη κι άδικε ντουνιά. Είσαι μικρός και δε χωράς τον αναστεναγμό τους.