Πέρασαν πάνω από τρεις μήνες διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και έχοντας μπροστά μας το ολοκάθαρο πολιτικό τους στίγμα μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα τόσο για τη μετεκλογική τους αξιοπιστία, την επιτυχή ή όχι κυβερνησιμότητα τους, το επίπεδο των στελεχών τους αλλά και τον ρόλο που παίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι υπόλοιποι θεσμοί.
Όσοι είχαν διαβάσει το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και είχαν δει τις δημόσιες τοποθετήσεις του Αλέξη Τσίπρα θα βρουν ταύτιση στον προεκλογικό λόγο με τις μετεκλογικές προσπάθειες. Δυστυχώς ο Έλληνας δεν ψηφίζει διαβάζοντας τα προγράμματα των κομμάτων αλλά ψηφίζει με βάση τις προσωπικές του προσδοκίες και τη θολή εικόνα που του προσφέρουν τα ΜΜΕ. Έτσι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων πήγε θυμωμένη στην κάλπη προσδοκώντας «σκίσιμο» του μνημονίου και άμεση αποκατάσταση όσων έχασε την τελευταία πενταετία από τις βάρβαρες πολιτικές, κυρίως του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αλλά και των συνοδοιπόρων τους ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ αλλά και Ποταμιού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στις υποσχέσεις του και στα Ενωσιακά θέσφατα βρέθηκε πολλές φορές απέναντι σε τοίχο. Η προσπάθεια αλλαγής πολιτικής οδήγησε σε δύσκολους συμβιβασμούς , που ενώ η πλειοψηφία των Ελλήνων τους αποδέχεται γιατί είμαστε έθνος ευρωλιγούρηδων, έφερε τη ριζοσπαστική αριστερά μακριά από τις προγραμματικές τις θέσεις. Τρανό παράδειγμα τα εργασιακά που η αδικαιολόγητη, στα όρια της πολιτικής ντροπής, υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει πέρα από τον νεοφιλελεύθερο φονταμενταλισμό των θεσμών της ΕΕ και τη μετατόπιση του κόμματος της Αριστεράς σε θέσεις πιο σοσιαλδημοκρατικές. Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ από αριστερό κομμουνιστογενές κόμμα σε σοσιαλδημοκρατικό είναι ορατή και στην περίπτωση των ιδιωτικοποιήσεων που η αποδοχή των ΣΔΙΤ, δημόσιο και ιδιωτικό παρέα, παρά την πλήρη καταστροφή που επέφερε στο παρελθόν ξαναέρχεται σε μια προσπάθεια να ηρεμήσουν οι αγορές.
Ελάχιστοι αμφιβάλουν για τις καλές προθέσεις του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ο δρόμος προς την κόλαση είναι σπαρμένος με καλές προθέσεις. Αυτό που μας έδειξαν οι τρεις μήνες του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως οι διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σαν να συζητάνε τα πρόβατα με τον λύκο τι θα φάνε για βραδινό . Η Λυδία λίθος του ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν είναι η Ε.Ε. και ο δρόμος που θα διαλέξει. Ο έντιμος συμβιβασμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά σοβάτισμα σε έναν διαλυμένο τοίχο και μπορεί να δίνει μεν μια πρόσκαιρη ανάσα στον λαό αλλά δεν είναι μακροπρόθεσμα φιλολαϊκή λύση.
Ας είναι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το πρώτο βήμα του λαού μας για τη χειραφέτηση του γιατί αν είναι απλά ανάθεση σε κάποιον να μας σώσει τότε τα πράγματα στο μέλλον θα δυσκολέψουν και για τον λαό αλλά και για την Αριστερά που στο όνομα της ίσως συντελεστούν εγκλήματα.
*Το κείμενο έγραψε ο φίλος Στάθης Γεωργιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου